Maalaala Mo Kaya Archives - The Chronicles of Norris Skip to content

Category: Maalaala Mo Kaya

Published on Leave a comment on BBS NORRIS

Some time ago, nag-usap kami ni Sam habang nagsosort ako ng files since high school. As in assignments, pictures at videos galing sa sinaunang cellphone pati yung mga picture na need mo pa i-scan para lang madigitize. Nakaka-amaze kasi kahit papaano ay narecover ko siya since ang uso lang noon e more burn pa sa CD! Isipin ko pa kung paano ko siya isheshare soon!

Anyway, kabilang sa mga nakita kong documents ay application form sa StarStruck. Yes mga beh, yung TV show sa GMA 7. Hindi ko maalala ever na nag-aspire ako maging artista but I guess hindi malabo since nakasubaybay ako sa show. Naaalala ko pa na si Jennylyn Mercado talaga ang bias (bias?) ko to the point na may pagbili pa ako ng picture niya at super subscribe pa sa fanatxt. As a bagets, akala ko tinetext talaga ako tapos updated ako sa mga ganap ni mum. Parang core memory talaga 'yan kasi not so long ago, may debate pa kami ng officemate ko kasi si Yasmien Kurdi naman yung bet niya. Marami na ring nakawitness na isa sa go to songs ko sa videoke kapag nalasing ay Kahit Sandali.

Faney chika aside, isa sa mga issues ko as a full-grown adult is I often think about how people perceive me vs my self-awareness. Ilang beses ko nang naimagine na kung mapupunta ako along with the people I know sa isang sitwasyon a la StarStruck or Big Brother, pakiramdam ko hindi ako yung magiging ultimate winner dahil strong yung sweet girl branding ko. Baka ultimate sweetheart pwede, gano'n. Pero alam niyo, gusto ko yung pakawala and competitive din ako at times! (E paano yun kahit lasing Jennylyn pa rin pala ang atake natin?)

Ang sabi nga, we are complex and multifaceted beings. Isa sa mga paalala sa akin during my counseling ay our thoughts create our feelings, our feelings create our behavior and our behavior creates our reality. Maraming akong kailangang i-unlearn pero sa case na ito, bakit kailangang reality competition show yung hypothetical kung may chance naman akong mas mag-excel sa Wheel of Fortune, 'di ba?

Basta 'pag ako ang naging housemate sa PBB, matutulog ako after kumain. 'Pag may nag-aaway, lilipat ako sa ibang area ng bahay. At kapag nomination time na, expect niyo na na ganito din ang mga dahilan ko:

Published on Leave a comment on Enhypen, Concerts, Spotify Wrapped, atbp.

(Gaiz, 2 days in a row! Record breaking 'yan for me pero kumusta naman kung gaano kababa ang bar ano?)

Na-share ko na ito recently pero for the sake of "content", i-chika ko na lang din dito. Alam niyo bang never pa akong nakapunta sa isang "proper" na concert tipong you-paid-for-a-seat levels? Hindi ko talaga siguro fully gets yung appeal ng pag-attend sa isang ganap na maraming tao at noon pa lang kahit wala pang pandemic e pinapractice ko na ang pagiging social distancing. Charot! Earliest memory ko na may concert akong napuntahan e may event dito sa bayan namin tapos nandoon si Ice Seguerra. Kasama ko pa mga magulang ko noon tapos napakalayo namin sa stage dahil sa dami ng tao. Ramdam mo yung linyang "alam kong hindi mo pansin, narito lang ako." Hahaha! Ang naaalala ko na lang after niyan e yung mga libreng pa-concert sa university pero dahil nga mas passionate yung ibang students, nasa likod lang kami ng mga kaibigan ko either nagchichismisan or kumakain. Closest na siguro (and close encounter talaga) yung nag-work ako sa isang ahensya as a copywriter pero dahil ako naman ang nagsulat ng script, jumoin na rin ako as floor/stage assistant sa isang event ng Talk 'N Text.

Mga beh, nakita ko talaga nang malapitan si Marian Rivera! Imagine, lapot na lapot ka tapos need mo siya i-assist pumasok sa stage kasi nagagalit na si Direk. Hahaha! May iba pang artists and performers at the time (makapagkalkal nga ng pictures soon!) pero grabe talaga yung pagkastarstruck ko kay Marian noon. Ang masasabi ko lang ay happy at interesting na experience ang pag-eevents pero ibang level ng energy ang nirerequire niya kaya ang realization doon ay hindi siya para sa akin. Hirap man i-achieve, love ko matulog. Haha!

Anyway, before pa maging puro backstory ang entry na ito, nababad ako sa social media kagabi at nabalitaan ko ngang pumunta dito ang Enhypen at ang daming hot takes ng mga tao sa mga naganap sa airport. Siguro ang unsolicited opinion ko rito ay may degrees kasi talaga ang pagka-fan lalo na kung K-pop? Speaking of, ngayon nga masama pa rin ang loob ko kasi hindi ako nakabili ng tickets para sa concert ng Blackpink. Ito pa man din yung plano ko para masabing makakaattend na ako ng concert for the first time.

Kating-kati talaga ako that time. Dahil sa frustration, sumilip na rin ako ng ibang concerts na possible mapuntahan. Kung may Enhypen sila, meron akong Backstreet Boys! As a 90s kid, 'yan talaga ang tugtugan na at some point in my life ang naging nickname ko sa schoolmate ko e 'Boyband'. Pero waley, ubos ang ticket! Tinry ko na rin umakyat ng age bracket kasi may Air Supply pero jusme, ubos din! May nakita akong available seats sa concert ni Conan Gray pero parang hindi ko rin mapangatawanan kasi baka magmukha lang akong chaperone/tito nung ibang attendees. Hahaha! Susubukan kong bumili ng ticket ng Mamamoo mamaya pero kung wala talaga, baka sign talaga ito na hanggang Team Bahay lang tayo. That is unless...beke nemen!

Dahil nabanggit na rin naman si Conan Gray, gusto ko lang i-share kung ano ang resulta ng Spotify Wrapped ko.

HAHAHA. Hindi mo kaya! Bagets 'yarn, Norris? Magtataka pa sana ako kung bakit nasama si Tita Whitney pero narealize ko 'pag mag-isa pala ako sa sasakyan more kanta pala ako ng One Moment In Time.

At dito na nga nagtatapos ang post na ito. Hanggang sa susunod. Manalig kayong I will be, I will be free~!

Published on Leave a comment on Zero is now 1!

Yung title ng post na ito ang sumasalamin sa level sana ng effort na gusto kong ibigay para ikuwento ang journey namin together sa nakalipas na isang taon. Pero gaya ng huling entry ko, hindi pa rin ito yung pagkakataon na 'yon. Nabanggit ko na sa twitter pero ang takeaway lang naman talaga dito ay ang tagal na ng pandemic sa Pilipinas at nakapagcelebrate na ng first birthday yung aso ko.

Happy birthday Zero! Sana ay matupad yung mga wish mo sa buhay at sana healthy ka always. Madami pa tayong gagawin kahit wala kang ibang mood bukod diyan sa parang gusto mong ireevaluate ko palagi yung choices ko sa buhay.

Published on Leave a comment on Mani Memories

Habang kumakain ako ng mani ngayon e may mga bagay akong biglang naalala. Totoo nga sigurong nakaka improve siya ng memory. Haha!

Noong highschool kami, tuwing uwian e dumadaan muna kami kay manang na nagtitinda ng mani. Manang Mani na ang tawag namin sa kanya bago pa namin nalaman na may Manang Mani rin sa Baguio. Hindi nga lang namin siya masyadong nakakausap bukod sa madalas na pagrerequest na pakidagdagan pa ng konti yung binili namin. Hahaha! Yung isa naming kaibigan bawang naman ang hilig ipadagdag. Minsan nga sabi ko sa kanya bakit 'di na lang bawang yung bilhin niya.

Anyway, ito na yung pinakaimportanteng bahagi.

Magkakaroon ka raw kasi ng pimples dahil sa mani kaya bigla ko itong naalala. Nabasa ko itong joke na ito pero hindi ko na matandaan kung saan. Pakitandaan na ito ay distasteful sa batayan ng ibang mga tao. Pasensya na pero isa siguro ito sa mga joke na tinatawanan ko noon hanggang ngayon. I feel terrible for admitting this. Hahaha!

Boy: Gusto mo ng mani?
Girl: Ayoko, tinataghiyawat ako sa mani e.
Boy: Ah... Ako sa noo lang.