Nakakatawa pero habang naiisip kita ngayon, nangingiti ako. Hindi ako sigurado kung kinikilig pa rin ako habang naaalala ko kung ano man ang meron tayo dati. Basta masaya ako. Alam ko namang masaya ka rin. At wala rin naman akong ibang mahihiling kung hindi ang maging masaya ka.
Ang tagal ko na ring hindi nagsusulat. Wala naman akong ibang maisip dati kung hindi nasaktan ako at ang bitter ko. Wala lang. Natatawa ako dahil sa hanggang sa nakipaghiwalay ka, meron pa rin akong farewell letter. Naging malaking parte ang pagsusulat at ang lagay tuloy e feeling writer ako. Higit naman kasing mas malakas lang loob ko sa sulat dahil mas marami akong nasasabi sa ‘yo.
Hindi ko alam kung kamusta ka na. Dahil siguro pinili kong huwag alamin kung ano na nangyayari sa ‘yo. Pero ngayon biglang namimiss kita. Namimiss ko kung sino ka. Alam kong malabo na mabalik ‘yung dati pero parang nanghihinayang ako na pinilit kitang burahin sa isip ko. Kamusta ka na nga ba? Kamusta na ‘yung aso mo na hanggang ngayon hindi ko matandaan ang pangalan?
Wala akong ibang masasabi sa ‘yo kung hindi salamat. Salamat sa pagdaan sa buhay ko. Salamat dahil minsan sa mga ganitong pagkakataon sa buhay ko may naiisip akong alaala tungkol sa 'yo.
Gusto kitang makita. Gusto kong marinig ulit ang boses mo. Gusto kong magkuwento ka tungkol sa aso mo. Kahit siguro tungkol pa sa bagong lovelife mo.
. . .
Alam mo 'yon, ang hirap magrevise ng thesis kung hindi mo alam kung nasaan 'yung irerevise mo.
